بررسی رفتارشناسی فضا در طراحی صحنه شهری برای اجرای نمایش های محیطی با تاکید بر میدان نقش جهان اصفهان

تئاتر محیطی که در چند دهۀ اخیر مورد توجه مخاطبان و هنرمندان هنر نمایش قرار گرفته است، موجب پیوند هر چه بیشتر اندیشه و هنر معماری به خصوص معماری شهری و تئاتر شده است. شناخت فضا و رفتار فضا و بازشناسی کالبدی و محیطی آن به عنوان طراحی صحنه شهری، از جمله مهمترین مسائلی است که اجرا گران نمایش های محیطی برای اجرای نمایش در فضاهای شهری مورد توجه قرار می دهند. رفتارشناسی فضا موضوعی است که فضا ها یا محیط های شهری و ارتباط آن بر فعالیت انسان ها را مورد بررسی قرار می دهد.  پژوهش حاضر ضمن مطالعه رفتارشناسی فضاهای جمعی و بررسی ابزارها و امکانات آن جهت اجرای تئاتر محیطی در ایجاد رابطه میان تماشاگر و اجراگران، چگونگی اثر گذاری بر مخاطب را در فضای شهری مورد توجه قرار می دهد.  

با در نظر گرفتن زیر ساخت های نظری تئاتر محیطی و رابطه آن با تماشاگر، این پژوهش یکی از فضاهای شناخته شده شهری، یعنی میدان نقش جهان اصفهان را از منظر کارکرد فضا، و عناصر آن و رابطه توده و فضا بر رفتار اجتماعی برای اجرای نمایش های محیطی مورد مداقه و نظر قرار می دهد، و ضمن ارایه الگویی جهت تحلیل عناصر فضای شهری در ارتباط با اجرا، استدلال می کند که موقعیت جغرافیایی، کالبدی و عرصه های نمایشی آن، از ظرفیت ها و امکانات فضایی لازم جهت اجرای نمایش های محیطی برخوردار هستند.

کلمات کلیدی: فضا، رفتار فضا، اجرا، طراحی صحنه شهری، تئاترمحیطی٬ میدان نقش جهان.