تحلیل گفتمان تعزیه از دریچۀ تاریخ نگاری اسلامی
(با استناد بر مجلس شهادت امام حسین(ع))

چکیده

   از دیرباز، آثار و آفریده های هنری، از جمله مهم ترین منابع در مطالعات تاریخی به شمار می آیند. از آن میان، آثار نمایشی با تمامی ویژگی های خود که دربرگیرندۀ وجوه گوناگون بوده و مورد توجه تاریخ‏نگاران نیز می باشند، و از قابلیت تحلیلی بالایی برخوردارند. در پژوهش حاضر، یکی از مهم ترین گونه های نمایشی ایرانی یعنی تعزیه، با رویکرد تحلیل گفتمان و با نگاهی تاریخی و همچنین، با تمرکز بر یکی از مجالس مهم آن-تعزیه شهادت امام حسین (ع)- مورد بازخوانی و تحلیل قرار گرفته است. پژوهش از نوع کیفی بوده و روش کار، تحلیلی-تطبیقی. همچنین نویسندگان با تمرکز بر مهم ترین مجلس تعزیه موجود-یعنی تعزیه شهادت امام حسین (ع)- کوشیده اند تا تحلیلی جامع و مانع از گفتمان تعزیه از نگاه تاریخ‏نگارانه ارائه دهند. بر این اساس، برآیند پژوهش حاضر علاوه بر افزایش دانش نمایشی خوانندگان، بر دانش تاریخی آنان از نمودهای اصلی تاریخ نگاری اسلامی-در اینجا تعزیه- افزوده و در عین حال، فهم دیگری از این نمایش ایرانی ارائه خواهد داد.

کلید واژه‌ها: گفتمان تعزیه، نمایش ایرانی، تاریخ‏نگاری اسلامی، مجلس امام حسین(ع)