تئاتر بدون بازیگر: هاینر گوبلز و پست دراماتیسم در اجرای اشیاء اشتیفتر

چکیده

     در نیمه ی دوم قرن بیستم، از یک سو ظهور پرفورمنس با انحلال مرزبندی میان هنرها و تلفیق رسانه ها و از سوی دیگر نفوذ تکنولوژی به عرصه ی هنرهای آوانگارد، باعث شد تئاتر بازتعریفی متفاوت از خود داشته باشد. فضای های تک1 و سایبری تصور متداول صحنه را عوض کرد، پست مدرنیسم در ادبیات، متن و نوشتار صحنه ای را منقلب ساخت؛ حذف شخصیت و دیالوگ و انواع ابداعات گفتاری، بازیگر و بازیگری را متحول کرد. هاینر گوبلز2، هنرمند آلمانی  که در آغاز دهه ی هشتاد کارش را با کنسرت صحنه ای3 و موسیقی ـ تئاتر 4 شروع کرد، در اجرای اشیاء اشتیفتر5 تحت تأثیر نظریه ی پست دراماتیک هانس تیس لمن گام را فراتر برداشت تا حذف بازیگر را روی صحنه تجربه کند. آیا تئاتر بدون بازیگر همچنان تئاتر می ماند و یا حذف بازیگر به معنای تغییر پارادایم های بازیگر و بازیگری است؟ گوبلز در این اثر تلاش دارد تا با تأسی جستن بر عمل دیدن و شنیدن تفکیک شده از هم، درک جهان را بدون واسطه ی محرز دانسته شده ی انسان ( بازیگر) و لذت کشف را برای او بوجود آورد. او تئاتر را امکان کشف مجدد و متفاوت چیزهامی داند.

کلید واژه: هاینر گوبلزـ اشیاء اشتیفترـ تئاتر بدون بازیگرـ پست دراماتیک