سیامک احمدی‌سوادکوهی/ امیر دژاکام
چگونگی خلق فضاهای فیزیکی و عاطفی در مولتی مدیای «یک نامه‌ی عاشقانه»
چکیده
تئاتر برای پویایی و ادامه حیات می تواند ضمن حفظ ارزش‌های سنتی خود و توجه به قوانین و ساختارها، عناصر و مولفه های تازه تری را هم تجربه کند، مورد استفاده قرار دهد و با تکیه بر فن آوری مدرن در سطوح مختلف و شاخه های متعدد و بهره‌وری درست از ابزارهای مولتی‌مدیا در جهت ایجاد فضاهای فیزیکی و عاطفی در تئاتر، پتانسیل های خود را توسعه بخشد. بر این اساس استفاده از مولتی‌مدیا (اتحاد رسانه‌ها) بدل به یکی از ویژگی‌های هنر معاصر و یک ضرورت شده است و با توجه به سرعت انتقال اطلاعات و پیام‌ها از این طریق و اثرات عمیق آن در حوزه‌های مختلف و ارتباط تنگاتنگی که با مخاطب برقرار می‌کند، چگونگی رسیدن به این راهکار و بررسی جنبه‌های مختلف آن و به روز شدن تئاتر در ایران، هدف اصلی این پژوهش است. در این راستا با مشاهده‌ی آثار و سبک و سیاق طراحان و کارگردانان پیشگام و تاثیرگذار دنیا و تعمق در تجربیات‌شان، می‌توان پی به اثرات ژرف مولتی مدیا بر پیکره تئاتر معاصر برد و این امر، بزرگان تئاتر را به بسط و گسترش بیشتر تئاتر مولتی مدیا ترغیب کرده، که یکی از اهداف آن رسیدن به نوآوری‌ها و شیوه های جدید اجرایی با استفاده از تکنولوژی های روز دنیا و استفاده درست از مدیاها و اتحاد بین رسانه‌ها و رسیدن به زبانی جدید و جهانی و احیای دوباره‌ی تئاتر است. بر این پایه، فرضیه پژوهش این است که با کمک ابزارهای مولتی‌مدیا می‌توان در تئاتر، فضاهای فیزیکی و عاطفی ایجاد کرد، در این راستا، تحقیق بنیادی پیش‌رو از طریق مطالعات کتابخانه‌ای و جمع‌آوری نتایج نظری و عملی بدست آمده در آزمایشگاه تئاتر، به بررسی و شناخت مدیاهای مختلف و ویژگی‌ها و نحوه‌ی عملکرد آن‌ها در تئاترِ مولتی‌مدیا به عنوان ابزاری کارآمد پرداخته و چگونگی بدل شدن هر چیزی را به مدیا (رسانه) در صحنه تئاتر بیان داشته و جنبه‌های تولیدی و روش‌های کاربردی موجود در کارگردانی این شیوه‌ی اجرایی را در مولتی‌مدیای «یک نامه‌ی عاشقانه» مورد بحث قرار داده و در نهایت فرضیه مطرح شده، واکاوی خواهد شد. بنابراین پرسش اصلی این پژوهش عبارت است از: چگونه می‌توان با کمک ابزارهای مولتی‌مدیا، فضاهای فیزیکی و عاطفی در تئاتر ایجاد کرد؟
واژگان کلیدی: مولتی‌مدیا، اتحاد رسانه‌ها، کارگردانی تئاتر، فضا، تئاتر مولتی مدیا