مقایسه تطبیقی کارگردانی تصویرگرای علی رفیعی و رابرت ویلسون

چکیده

تئاتر تصویرگرا، به لحاظ زیبایی شناسی،بر پایه هنرهای دیگر بنا شده است.درتئاتر تصویرگرا گرایش شدید به هنرهای تجسمی،تئاتر را به هنری فضا محورنزدیک می نماید که در تضاد با تئاتر روایت محور خطی است. ویلسون معتقد است تئاتر تصویری(تصویر گرا) مانند نقاشی مدرن،بی زمان،انتزاعی،اغلب ایستا و دوبعدی است. دکتر علی رفیعی از کارگردان های مطرح تئاتر ایران با تأثیر‌پذیری از عقایدگوردن کریگ و آدلف آپیا به زعم خودش ،در آثارش تصاویری در جهت به وجود آوردن "فضای نمایشی" خلق میکند. در این مقاله ابتدا به تشریح عقایدومولفه های تاتر تصویری از منظر رابرت ویلسون پرداخته شده و سپس با توجه به یکی از آثار اجرا شده از علی رفیعی چگونگی بروز تاتر تصویری در تاتر ایران ، بررسی گردیده است. این مقاله در تلاش است تا به این پرسش پاسخ بدهد که اندیشه های رابرت ویلسون را چگونه می شود در آثار علی رفیعی یافت؟نگارنده تلاش دارد برای یافتن پاسخ از روش کیفی ومعرفی عناصر تاتر تصویرگرا از منظر ویلسون به تفکیک، و تحلیل نمایش های علی رفیعی در عناصر مختلف اجرا ومقایسه آن عناصر با شاخصه های تاتر تصویرگرای ویلسون و همچنین جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و دیداری استفاده نماید تا ابتدا اثبات نماید مولفه های  تئاتر تصویرگرا از منظر رابرت ویلسون چیست و چگونه می توان آن را در آثار علی رفیعی یافت و مولفه های تاتر تصویری ویلسون در تئاتر ایران و البته آثار علی رفیعی به عنوان یک کارگردان مطرح در تاتر ایران برای این مقایسه ، به عنوان نمونه، با اشاره به نمایش ( خاطرات و کابوس های یک جامه دار از زندگی و مرگ میرزا تقی فراهانی) به کارگردانی علی رفیعی ،در عناصر طراحی صحنه،نور،لباس،گریم،بازیگری و...بررسی شده است.

واژگان کلیدی: تاتر تصویرگرا ـ کارگردانی ـ رابرت ویلسون- علی رفیعی