حمیدرضا افشار/ محسن حکیمی
بررسی تحلیلی خلق شخصیت براساس تکنیک‌های عملی تری شرایبر
بازیگری مستلزم آموزش تکنیک و مهارت است. با پذیرفتن این مسئله که روش‌های آموزشی زیاد نیستند و تمام تئوری‌ها در طی یک قرن اخیر به «سیستم استانیسلاوسکی» ختم می‌شوند، بسیاری از مربیان، کارگردانان و پژوهشگران، روش‌ها را در هم می‌آمیزند تا به شیوه‌ای منحصربه‌فرد دست پیدا کنند. درست مانند تأثیری که لی استراسبرگ، استلا آدلر و سنفورد مایسنر از استانیسلاوسکی پذیرفتند و نحله‌ای جدید به‌نام متداکتینگ در آمریکا پایه‌گذاری کردند. از آنجا که هدف پژوهش حاضر بررسی تحلیلی خلق شخصیت براساس تکنیک‌های عملی تری شرایبر است، این سؤال پیش می‌آید: شرایبر که ادامه‌دهنده‌ی سیر تکوینی متداکتینگ است چه راهکارهای جدیدی به بازیگران ارائه می‌دهد؟ در آموزش شرایبر درک این اصل مهم است که او به ترکیب دو مکتب فکری «مشی از درون به بیرون» و «چه می‌شود اگر ...» باور دارد و اعتقاد دارد این دو، وسیله‌ای برای رسیدن به یک هدف را در خود جای داده‌اند؛ کمک به بازیگران تا ابزارهای خود را فعال کنند، بر نیروی تخیلشان بیفزایند و به‌‌این ترتیب توانایی خود را بسط دهند. شرایبر جعبه‌ای از ابزارهای مناسب در اختیار بازیگران قرار می‌دهد. یعنی تنوع بی‌نهایتی از تمرینات که به بازیگران کمک خواهند کرد تا شخصیت یک نقش را واکاوی کنند. هدف این است تا هر بازیگری «چگونه کار کردن» روی خودش را درک کند و به موفقیت دست یابد. دریافت شرایبر آن است که هر بازیگر بسته به فردیتش به‌‌‌روشی متفاوت، می‌‌تواند نهایت استعدادهایش را شکوفا کند. او اعتقاد دارد نه سیستم، نه متد و نه هیچ تکنیک دیگری برای همه کاربرد یکسانی ندارند. پس بازیگر را به‌‌هیچ الگوی خاصی محدود نمی‌کند و بازیگرانی چندزبانه تربیت می‌کند، به این منظور که بازیگران با گسترش ابزارهای مهارتی و تکنیکی خود، اعتماد به‌نفس لازم برای بازی در هر موقعیتی را داشته باشند. بنابراین ابداع، خلاقیت، نوآوری همراه با خطر کردن مؤلفه‌ها‌ی مهم در فرایند آموزشی او هستند و مهم است که هر بازیگر رشد خلاقانه‌ای داشته باشد. شرایبر به اکتشافات و تجربیاتی پرداخته است که جزو ایده‌‌های نو در شصت سال اخیر آموزش بازیگری هستند. در چنین رویکردی تمامی کار کلاس در مورد بررسی، کشف و یادگیری است و ساختار تمرینات به‌‌هیچ عنوان تصادفی نیستند. این روش آموزشی به‌‌منظور آماده‌سازی کامل بازیگر برای حضور در فضای حرفه‌ای طراحی شده است؛ بازی با ترکیبی از عقل و غریزه. پژوهش حاضر، به روش توصیفی ـ تحلیلی شیوه‌ی گردآوری اطلاعات کتابخانه‌ای انجام شده است. تجزیه و تحلیل داده‌ها به‌صورت کیفی است و برای انتخاب آزمودنی‌ها از روش نمونه‌گیری غیرتصادفی استفاده شده است.
واژگان کلیدی: تکنیک بازیگری، تری شرایبر، آموزش و پرورش بازیگر