فصلنامه علمی و پژوهشی شماره 65-- ملکه زیبایی لی نین با تاکید بر شاخصه ی خشونت و بر اساس نظریات ژاک لکان

هدف از این مقاله، جستاری روانکاوانه­ بر شخصیت­های زن ( مگ و مورین) درنمایشنامه "ملکه زیبایی­لی­نین" اثر مارتین مک­دونا است. علی­رغم این­که این نمایشنامه یکی از مطرح­ترین آثار نوشته­ شده در قرن بیستم است و جوایز مهمی را بدست آورده ، تعداد اندکی نقد بر این اثر نوشته شده است. در میان این نقدها، نخستین بار است که بر اساس روانشناسی ژاک لَکان و با تأکید برشاخصه خشونت به تحلیل روانکاوانه­ی دو شخصیت­ زن این نمایشنامه پرداخته می­شود. در نمایشنامه مذکور، آنچه از روان شخصیت­ها (به ویژه دو کاراکتر زن قصه) نشأت می­گیرد،  دری را به خوانش روانکاوانه اثر می­گشاید. این نمایشنامه دو شخصیت زن اصلی دارد، یکی مگ که پیرزنی هفتاد و چند ساله است که هراس از تنهایی دارد و برای نجات خود از تنهایی و انجام امور شخصی­­اش می­خواهد فردی را به طور دائم در کنار خود داشته باشد، به همین دلیل دخترش مورین را از آسایشگاه روانی به خانه برمی­گرداند. آزارهای مگ از یک سو و موقعیت استعماری ایرلند آن زمان از سوی دیگر، مورین را در وضعیت حاد روانی قرار می­دهد و موجب دیگرآزاری او شده و در نهایت بحران نهایی را می­آفریند که به قتل مادرش می­انجامد. ...